WiBlo

Zapewne znajdą się osoby, które mają serwer dedykowany z Proxmoxem w OVH i wykupiły dodatkowe adresy IP żeby podpiąć pod wirtualne maszyny (czyli odpowiednio skonfigurować karty sieciowe). Problem w tym, że dokumentacja w OVH czy na wiki Proxmoxa może nie być do końca jasna jak to zrobić. Poniżej przykład jak podpiąć nowy adres IP do wirtualnej maszyny (opis dotyczy pełnej wirtualizacji, podpięcie IP do kontenera jest opisane na wiki Proxmoxa https://pve.proxmox.com/wiki/OVH#IPv4 )

Poniżej opis, który przedstawia jak to zrobić w systemie Debian 9 oraz CentOS 7.

Przygotowanie
Podpięcie IP failover jako głównego IP w wirtualnej maszynie polega na wcześniejszym wygenerowaniu adresu MAC w panelu OVH w sekcji IP serwera dedykowanego (każde IP musi mieć wygenerowany swój MAC) i przypisaniu go do karty sieciowej wirtualnej maszyny w panelu Proxmoxa (zakładka hardware w wybranej wirtualnej maszynie).

Sterownik najlepiej ustawić na VirtIO, w polu MAC address wpisujemy to co zostało wygenerowane przez OVH. Bridge ustawiamy na vmbr0, klikamy OK i restartujemy wirtualną maszynę.

Podpięcie IP failover w systemie Debian
Po restarcie wirtualnej maszyny edytujemy plik interfejsów czyli /etc/network/interfaces (warto wcześniej sprawdzić nazwy kart poleceniem ifconfig ponieważ nazwa np. eth będzie w Debianie 8, a w Debianie 9 będzie to już oznaczenie ens. Każdy musi skonfigurować interfejs zgodny z tym, który jest w systemie) i uzupełniamy jak poniżej:

auto ens18
allow-hotplug ens18
   address xxx.xxx.xxx.xxx
   netmask 255.255.255.255
   post-up ip route add xxx.xxx.xxx.254 dev ens18
   post-up ip route add default via xxx.xxx.xxx.254
   pre-down ip route del xxx.xxx.xxx.254 dev ens18
   pre-down ip route del default via xxx.xxx.xxx.254

Zamiast xxx.xxx.xxx.xxx wpisujemy przydzielony IP failover i nie podajemy gateway ponieważ system zapewne go nie przyjmie. Wprowadzamy natomiast komendami post-up ip route routing przez bramę, którą jest nasze IP failover z końcówką 254 czyli na przykładzie mam IP failover 100.123.100.123 to bramą jest 100.123.100.254 (wszystko to jest opisane w emailu od OVH, w którym jest podane jakie IP należy ustawić jeżeli wykorzystujemy całą pulę oraz jakie jeżeli konfigurujemy vrack).

Gotowy przykład

auto ens18
allow-hotplug ens18
   address 100.123.100.123
   netmask 255.255.255.255
   post-up ip route add 100.123.100.254 dev ens18
   post-up ip route add default via 100.123.100.254
   pre-down ip route del 100.123.100.254 dev ens18
   pre-down ip route del default via 100.123.100.254

Po skonfigurowaniu karty sieciowej zapisujemy plik i restartujemy kartę lub cały system (jak kto woli).

Co ciekawe pod Debianem podanie w konfiguracji interfejsu wartości gateway i wpisaniu bramy z końcówka 254 powoduje problemy z nieosiągalnością sieci, ale jak podamy np. bramę, która jest w emailu opisana przy konfiguracji vrack to już jest OK. Taka ciekawostka 😉 Dlatego tego pola nie ma w tym przypadku (bo nie ustawiamy VRack) i wykorzystujemy post-up ip route ze wskazaniem bramy. Po takim ustawieniu Debian normalnie funkcjonuje i ruch wchodzi/wychodzi przez podpięte IP/wskazaną bramę.

Podpięcie IP failover w systemie CentOS 7
W CentOS 7 natomiast wprowadzenie konfiguracji jak poniżej nie powoduje żadnych problemów i wszystko działa. Nie są potrzebne regułki post-up ip route (przynajmniej na żadnej maszynie z CentOS 7 nie musiałem czegoś takiego dodatkowo konfigurować).
Edytujemy plik wybranej karty sieciowej znajdujący się w /etc/sysconfig/network-scripts/
W moim przypadku to jest ifcfg-eth0

TYPE="Ethernet"
PROXY_METHOD="none"
BROWSER_ONLY="no"
BOOTPROTO="none"
DEFROUTE="yes"
IPV4_FAILURE_FATAL="no"
IPV6INIT="yes"
IPV6_AUTOCONF="yes"
IPV6_DEFROUTE="yes"
IPV6_FAILURE_FATAL="no"
IPV6_ADDR_GEN_MODE="stable-privacy"
NAME="eth0"
UUID="ce526bba-615c-488e-989f-e34f4f790317"
DEVICE="eth0"
ONBOOT="yes"
IPADDR="xxx.xxx.xxx.xxx"
PREFIX="32"
GATEWAY="xxx.xxx.xxx.254"
DNS1="208.67.222.222"
DNS2="8.8.8.8"
IPV6_PRIVACY="no"
ZONE=public

Zamiast xxx.xxx.xxx.xxx podajemy IP failover, a w bramie nasze IP failover, ale z końcówką 254.
Jeżeli ktoś dodaje nowy interfejs i potrzebuje UUID to może go wygenerować komendą uuidgen. Przykładowo:

uuidgen eth0

po czym wkleić go w pole UUID w konfiguracji.